پرتگاه

چند روز پیش وقتی در یکی از سایتها مصاحبه ی یکی از این به اصطلاح روشنفکرها رو خونده بود که گفته: " ایمان من به پیامبر از شما بیشتر و عمیقتره؛ چون من به پیامبر با همه ضعفها و نقصها ی انسانیش ایمان دارم در حالیکه شما افراطیون و غلوکننده ها! اول پیامبر رو از همه نقصها و اشتباهات انسانیش منزه می کنین و بعد به او ایمان می آرید!!!" به یاد اون روزی افتادکه وقتی از استاد پرسید: اینکه خداوند در قرآن می فرماید: فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدی مَنْ یَشاء.  منظور از اینکه خدا هر کس را که بخواد گمراه میکنه چیه؟ استاد گفته بود:

 "مفهوم این آیه این نیست که خداوند کسی را به وادی گمراهی و ضلالت میکشونه بلکه مراد از آیه اینه که خداوند اون رو به حال خودش رها میکنه!"

و حالا او می دید که چگونه غرور علمی دوباره استادی رو "بلعم وار"  به پرتگاه ضلالت نزدیک کرده است.

و چه زیبا خداوند می فرماید: کلُ‏ُّ حِزْبِ  بِمَا لَدَیهِْمْ فَرِحُون.